- Основное
- Чиби в Общежитии
Справочная информация
Регион: Западная Европа
Рост: 167 см
Мировоззрение: Нейтрально Добрая
Вес: 55 кг
Экспертиза: Командование, Борьба
Родина: Дания
Память Стигматы 1
«Куда бы ты ни пошла, всегда помни, что ты принцесса Датская».
Это последние слова, которые Ожье услышала от своего отца, перед тем как покинуть родину вместе с Карлой Великой, чтобы сражаться с Хонкаем. Она до сих пор помнит, что в тот день, когда она уезжала, поле было усеяно маргаритками, а в озере грациозно плавали лебеди.
Это последние слова, которые Ожье услышала от своего отца, перед тем как покинуть родину вместе с Карлой Великой, чтобы сражаться с Хонкаем. Она до сих пор помнит, что в тот день, когда она уезжала, поле было усеяно маргаритками, а в озере грациозно плавали лебеди.
Память Стигматы 2
«Выбери свой любимый. Ты заслуживаешь хорошего меча». Сказала Карла Великая Ожье.
Стоя в сокровищнице, полной редких мечей, Ожье заколебалась — все мечи здесь были несравненными, но клинки, казалось, не говорили ни о чём, кроме резни и жестокости. Внезапно она услышала тихий шепот, зовущий её. Она посмотрела туда и обнаружила меч без лезвия. Он изящно стоит в углу, как лебедь в озере.
«Это Куртана. Но это не...»
«Куртана... это ты звала меня».
Стоя в сокровищнице, полной редких мечей, Ожье заколебалась — все мечи здесь были несравненными, но клинки, казалось, не говорили ни о чём, кроме резни и жестокости. Внезапно она услышала тихий шепот, зовущий её. Она посмотрела туда и обнаружила меч без лезвия. Он изящно стоит в углу, как лебедь в озере.
«Это Куртана. Но это не...»
«Куртана... это ты звала меня».
Память Стигматы 3
«Милосердный рыцарь с тупым клинком» - таков был эпитет, который люди дали Ожье. Несмотря на то, что Карла Великая присвоила Ожье титул одного из двенадцати своих рыцарей, другие рыцари всё ещё сомневались в товарище, владеющим тупым мечом. Но Ожье было всё равно. Она выбрала Куртану, так же как Куртана выбрала её.
Затем началась жестокая битва. В той битве с Хонкаем этот доблестный рыцарь пронёсся по полю боя своим тупым мечом. Никто больше не смел сомневаться в этом рыцаре. Её меч также заслужил другое название — Меч Милосердия.
Затем началась жестокая битва. В той битве с Хонкаем этот доблестный рыцарь пронёсся по полю боя своим тупым мечом. Никто больше не смел сомневаться в этом рыцаре. Её меч также заслужил другое название — Меч Милосердия.
Память Стигматы 4
«Я скучаю по своему родному городу». - Сказала Ожье Карле. Рыцари, которые всегда сражались вдали от дома, в поисках утешения рассказывали о своём родном городе. Но всё, что Ожье могла вспомнить о своём родном городе, - это маргариты в поле и лебеди на озере. Её воспоминания о родном городе были утрачены на полях сражений.
Во время их долгого похода на север Карла Великая забрала Ожье обратно в её родной город. Но все маргариты и лебеди исчезли. Эта прекрасная страна, о которой Ожье помнила, была разрушена Хонкаем, возможно, давным-давно.
Во время их долгого похода на север Карла Великая забрала Ожье обратно в её родной город. Но все маргариты и лебеди исчезли. Эта прекрасная страна, о которой Ожье помнила, была разрушена Хонкаем, возможно, давным-давно.
Память Стигматы 5
После стольких лет борьбы Ожье впервые почувствовала усталость. «Позвольте мне защитить мой родной город, хотя бы в последние дни моей жизни». Взмолилась она. Карла Великая согласилась.
Ожье повела свой народ восстанавливать родину и возвращать свет и надежду, которые были утрачены так надолго. Но лебеди так и не вернулись.
На смертном одре Ожье спросили, хочет ли она, чтобы её похоронили вместе с другими рыцарями. Она отказалась. Она пожелала, чтобы её похоронили под замком, в котором она когда-то жила.
«Я навсегда принцесса Датская».
Ожье повела свой народ восстанавливать родину и возвращать свет и надежду, которые были утрачены так надолго. Но лебеди так и не вернулись.
На смертном одре Ожье спросили, хочет ли она, чтобы её похоронили вместе с другими рыцарями. Она отказалась. Она пожелала, чтобы её похоронили под замком, в котором она когда-то жила.
«Я навсегда принцесса Датская».
Stigmata Memory Clip 1
"Wherever you go, always remember you are the princess of Denmark."
These are the last words Ogier heard from her father, before she left her homeland with Charles the Great to fight the Honkai. She still remembers that on the day she left, the field was covered with marguerites, with swans swimming gracefully in the lake.
These are the last words Ogier heard from her father, before she left her homeland with Charles the Great to fight the Honkai. She still remembers that on the day she left, the field was covered with marguerites, with swans swimming gracefully in the lake.
Stigmata Memory Clip 2
"Pick your favorite. You deserve a good sword." Said Charlemagne to Ogier.
Standing in that treasure house full of rare swords, Ogier hesitated — all swords here were peerless, but the blades seemed to tell nothing but slaughter and cruelty. Suddenly, she heard a mellow whisper calling her. She looked there, only to find an edgeless sword. It stands elegantly in the corner, like a swan in the lake.
"It's Curtana. But it's not really..."
"Curtana... it's you that was calling me."
Standing in that treasure house full of rare swords, Ogier hesitated — all swords here were peerless, but the blades seemed to tell nothing but slaughter and cruelty. Suddenly, she heard a mellow whisper calling her. She looked there, only to find an edgeless sword. It stands elegantly in the corner, like a swan in the lake.
"It's Curtana. But it's not really..."
"Curtana... it's you that was calling me."
Stigmata Memory Clip 3
"Merciful Dull-Blade Knight", this was the epithet people gave Ogier. Despite the fact that Charlemagne had conferred Ogier the title of one of her Twelve Knights, other knights still had doubts about this comrade wielding a dull sword. But Ogier did not care. She had chosen Curtana, just as Curtana had chosen her.
A fierce battle then came. In that battle against the Honkai, this gallant knight swept the battlefield with her dull sword. No one dared to doubt this knight anymore. Her sword had also earned another name — the Sword of Mercy.
A fierce battle then came. In that battle against the Honkai, this gallant knight swept the battlefield with her dull sword. No one dared to doubt this knight anymore. Her sword had also earned another name — the Sword of Mercy.
Stigmata Memory Clip 4
"I miss my hometown." Said Ogier to Charlemagne.
For the knights who had always been fighting far away from home, they talked about their hometown for solace. But all Ogier could recall about her hometown was the marguerites in the field, and the swans in the lake. Her memories of her hometown were lost in the battlefields.
On their long march to the north, Charlemagne took Ogier back to her hometown. But the marguerites and the swans were all gone.
That beautiful land in Ogier's memory had been wrecked by the Honkai, perhaps long ago.
For the knights who had always been fighting far away from home, they talked about their hometown for solace. But all Ogier could recall about her hometown was the marguerites in the field, and the swans in the lake. Her memories of her hometown were lost in the battlefields.
On their long march to the north, Charlemagne took Ogier back to her hometown. But the marguerites and the swans were all gone.
That beautiful land in Ogier's memory had been wrecked by the Honkai, perhaps long ago.
Stigmata Memory Clip 5
After all those years of fighting, Ogier felt weary for the first time. "Allow me to protect my hometown, at least in the last days of my life." She entreated. Charlemagne acquiesced.
Ogier led her people to rebuild their homeland, and to bring back the light and hope that was lost for so long. But the swans never came back.
On Ogier's deathbed, People asked her if she wants to be buried with other knights. She refused. She wished to be buried under the Castle she used to live in.
"I am the princess of Denmark, as always."
Ogier led her people to rebuild their homeland, and to bring back the light and hope that was lost for so long. But the swans never came back.
On Ogier's deathbed, People asked her if she wants to be buried with other knights. She refused. She wished to be buried under the Castle she used to live in.
"I am the princess of Denmark, as always."
圣痕记忆片段.1
“不论将来行至何处，都记住，你永远是丹麦的王女。”
这是奥吉尔的父亲对她说的最后一句话。这之后，奥吉尔便随着查理曼大帝离开了自己的家乡，征战于崩坏的战场。她依稀记得，自己离开的那天，田间开满了木春菊，湖中的天鹅，也在悠然行游。
这是奥吉尔的父亲对她说的最后一句话。这之后，奥吉尔便随着查理曼大帝离开了自己的家乡，征战于崩坏的战场。她依稀记得，自己离开的那天，田间开满了木春菊，湖中的天鹅，也在悠然行游。
圣痕记忆片段.2
“选择最趁你手的吧，你值得一把更名贵的剑。”查理大帝对奥吉尔说道。
看着眼前摆满名剑的宝库，奥吉尔有些迷茫——每一把都是绝世的宝剑，可那剑锋上流淌着的寒光，却又只让人感到了冰冷的杀意。忽然，她听到了一声仿若精灵低语般的呼唤。而当她看向那个方向时，却只看到了一柄无刃无锋的钝剑。它高傲地立于昏暗的角落，宛如那日湖面上悠然的天鹅。
“它叫卡缇那，但我劝你还是……
“卡缇那…刚才就是你在呼唤我吧？”
看着眼前摆满名剑的宝库，奥吉尔有些迷茫——每一把都是绝世的宝剑，可那剑锋上流淌着的寒光，却又只让人感到了冰冷的杀意。忽然，她听到了一声仿若精灵低语般的呼唤。而当她看向那个方向时，却只看到了一柄无刃无锋的钝剑。它高傲地立于昏暗的角落，宛如那日湖面上悠然的天鹅。
“它叫卡缇那，但我劝你还是……
“卡缇那…刚才就是你在呼唤我吧？”
圣痕记忆片段.3
「慈悲的钝剑骑士」，这是旁人对奥吉尔的笑称。虽然查理大帝已亲自将她封为自己的十二骑士之一，但有些骑士仍对这样一个手持钝剑的同伴心存疑虑。而奥吉尔本人则毫不在意，是卡缇那选择了她，也是她回应了卡缇那。
很快，一场大战来临。在对抗崩坏的战场上，这位挥舞钝剑的骑士展现出了令人瞠目的魄力与骁勇的身姿，立下硕硕战功。此战告捷，旁人再不敢质疑这位骑士，就连她那把钝剑，也被冠以了「慈悲之剑」的美名。
很快，一场大战来临。在对抗崩坏的战场上，这位挥舞钝剑的骑士展现出了令人瞠目的魄力与骁勇的身姿，立下硕硕战功。此战告捷，旁人再不敢质疑这位骑士，就连她那把钝剑，也被冠以了「慈悲之剑」的美名。
圣痕记忆片段.4
“想回自己的家乡看看。”这是奥吉尔对查理大帝提出的第一个恳求。
常年征战的骑士们，总是会在休息时聊起自己的家乡。可当奥吉尔也试着去回想自己的家乡时，她才发现，除了那片木春菊和湖中的天鹅，她什么都记不起来了。那些人，那些事，不知何时，都遗落在了战场。
于是，查理大帝在北征之时，带着奥吉尔路过了她的家乡。可那里没有彩色的木春菊，也没有悠然的天鹅。
在崩坏的侵蚀下，那记忆中的家乡，早已化作了一座荒城。
常年征战的骑士们，总是会在休息时聊起自己的家乡。可当奥吉尔也试着去回想自己的家乡时，她才发现，除了那片木春菊和湖中的天鹅，她什么都记不起来了。那些人，那些事，不知何时，都遗落在了战场。
于是，查理大帝在北征之时，带着奥吉尔路过了她的家乡。可那里没有彩色的木春菊，也没有悠然的天鹅。
在崩坏的侵蚀下，那记忆中的家乡，早已化作了一座荒城。
圣痕记忆片段.5
历经了多年征战的奥吉尔，第一次觉得自己累了。她希望查理大帝能让她留下，“至少让我用为数不多的日子，守护我曾经的家乡吧”。查理大帝默许了。
在奥吉尔的带领下，人们开始重建家园，多少让这块土地有了些“家”的感觉。但那湖中的天鹅，却再也没有回来过。
临终之际，有人问奥吉尔是否想和自己的骑士同伴葬在一起，但被奥吉尔拒绝了。她希望将自己葬在童年的城堡之下。
“我永远是丹麦的王女”
在奥吉尔的带领下，人们开始重建家园，多少让这块土地有了些“家”的感觉。但那湖中的天鹅，却再也没有回来过。
临终之际，有人问奥吉尔是否想和自己的骑士同伴葬在一起，但被奥吉尔拒绝了。她希望将自己葬在童年的城堡之下。
“我永远是丹麦的王女”
聖痕記憶片段.1
“不論將來行至何處，都記住，你永遠是丹麥的王女。”
這是奧吉爾的父親對她說的最後一句話。這之後，奧吉爾便隨著查理曼大帝離開了自己的家鄉，征戰於崩壞的戰場。她依稀記得，自己離開的那天，田間開滿了木春菊，湖中的天鵝，也在悠然行游。
這是奧吉爾的父親對她說的最後一句話。這之後，奧吉爾便隨著查理曼大帝離開了自己的家鄉，征戰於崩壞的戰場。她依稀記得，自己離開的那天，田間開滿了木春菊，湖中的天鵝，也在悠然行游。
聖痕記憶片段.2
“選擇最稱你手的吧，你值得一把更名貴的劍。”查理大帝對奧吉爾說道。
看著眼前擺滿名劍的寶庫，奧吉爾有些迷茫——每一把都是絕世的寶劍，可那劍鋒上流淌著的寒光，卻又只讓人感到了冰冷的殺意。忽然，她聽到了一聲仿若精靈低語般的呼喚。而當她看向那個方向時，卻只看到了一柄無刃無鋒的鈍劍。它高傲地立於昏暗的角落，宛如那日湖面上悠然的天鵝。
“它叫卡緹那，但我勸你還是……
“卡緹那…剛才就是你在呼喚我吧？”
看著眼前擺滿名劍的寶庫，奧吉爾有些迷茫——每一把都是絕世的寶劍，可那劍鋒上流淌著的寒光，卻又只讓人感到了冰冷的殺意。忽然，她聽到了一聲仿若精靈低語般的呼喚。而當她看向那個方向時，卻只看到了一柄無刃無鋒的鈍劍。它高傲地立於昏暗的角落，宛如那日湖面上悠然的天鵝。
“它叫卡緹那，但我勸你還是……
“卡緹那…剛才就是你在呼喚我吧？”
聖痕記憶片段.3
「慈悲的鈍劍騎士」，這是旁人對奧吉爾的笑稱。雖然查理大帝已親自將她封為自己的十二騎士之一，但有些騎士仍對這樣一個手持鈍劍的同伴心存疑慮。而奧吉爾本人則毫不在意，是卡緹那選擇了她，也是她回應了卡緹那。
很快，一場大戰來臨。在對抗崩壞的戰場上，這位揮舞鈍劍的騎士展現出了令人瞠目的魄力與驍勇的身姿，立下碩碩戰功。此戰告捷，旁人再不敢質疑這位騎士，就連她那把鈍劍，也被冠以了「慈悲之劍」的美名。
很快，一場大戰來臨。在對抗崩壞的戰場上，這位揮舞鈍劍的騎士展現出了令人瞠目的魄力與驍勇的身姿，立下碩碩戰功。此戰告捷，旁人再不敢質疑這位騎士，就連她那把鈍劍，也被冠以了「慈悲之劍」的美名。
聖痕記憶片段.4
“想回自己的家鄉看看。”這是奧吉爾對查理大帝提出的第一個懇求。
常年征戰的騎士們，總是會在休息時聊起自己的家鄉。可當奧吉爾也試著去回想自己的家鄉時，她才發現，除了那片木春菊和湖中的天鵝，她什麼都記不起來了。那些人，那些事，不知何時，都遺落在了戰場。
於是，查理大帝在北征之時，帶著奧吉爾路過了她的家鄉。可那裡沒有彩色的木春菊，也沒有悠然的天鵝。
在崩壞的侵蝕下，那記憶中的家鄉，早已化作了一座荒城。
常年征戰的騎士們，總是會在休息時聊起自己的家鄉。可當奧吉爾也試著去回想自己的家鄉時，她才發現，除了那片木春菊和湖中的天鵝，她什麼都記不起來了。那些人，那些事，不知何時，都遺落在了戰場。
於是，查理大帝在北征之時，帶著奧吉爾路過了她的家鄉。可那裡沒有彩色的木春菊，也沒有悠然的天鵝。
在崩壞的侵蝕下，那記憶中的家鄉，早已化作了一座荒城。
聖痕記憶片段.5
歷經了多年征戰的奧吉爾，第一次覺得自己累了。她希望查理大帝能讓她留下，“至少讓我用為數不多的日子，守護我曾經的家鄉吧”。查理大帝默許了。
在奧吉爾的帶領下，人們開始重建家園，多少讓這塊土地有了些“家”的感覺。但那湖中的天鵝，卻再也沒有回來過。
臨終之際，有人問奧吉爾是否想和自己的騎士同伴葬在一起，但被奧吉爾拒絕了。她希望將自己葬在童年的城堡之下。
“我永遠是丹麥的王女”
在奧吉爾的帶領下，人們開始重建家園，多少讓這塊土地有了些“家”的感覺。但那湖中的天鵝，卻再也沒有回來過。
臨終之際，有人問奧吉爾是否想和自己的騎士同伴葬在一起，但被奧吉爾拒絕了。她希望將自己葬在童年的城堡之下。
“我永遠是丹麥的王女”
聖痕の記憶その1
「将来どこにいたとしても、お前はデンマークの王女であることを忘れるな。」
これはオジェの父親が彼女に言った最後の言葉だ。その後、オジェはカール大帝と共に崩壊との戦場に向かった。故郷を離れた日に、マーガレットが咲いていたことや、湖の中で自由に泳ぐ白鳥のことを彼女は今でも覚えている。
これはオジェの父親が彼女に言った最後の言葉だ。その後、オジェはカール大帝と共に崩壊との戦場に向かった。故郷を離れた日に、マーガレットが咲いていたことや、湖の中で自由に泳ぐ白鳥のことを彼女は今でも覚えている。
聖痕の記憶その2
「好きなものを選ぶといい。そなたはもっといい剣を持つべきだ。」カール大帝はそうオジェに言った。
名剣だらけの宝庫の前に立って、オジェは少し戸惑った。どれも絶世の宝剣だが、その冷たい光は殺意のように感じる。突如、彼女は妖精の囁きのような呼び声を聞いた。それはあの日、湖の中で自由に泳ぐ白鳥のような無鋒剣だった。
「そいつの名はカーテナだが、やめたほうが……」
「カーテナ……私を呼んだのはあなただったのね？」
名剣だらけの宝庫の前に立って、オジェは少し戸惑った。どれも絶世の宝剣だが、その冷たい光は殺意のように感じる。突如、彼女は妖精の囁きのような呼び声を聞いた。それはあの日、湖の中で自由に泳ぐ白鳥のような無鋒剣だった。
「そいつの名はカーテナだが、やめたほうが……」
「カーテナ……私を呼んだのはあなただったのね？」
聖痕の記憶その3
「慈悲の無鋒剣士」、オジェはそう呼ばれていた。カール大帝は既に彼女を十二勇士に入れていたが、それでも切っ先が無い剣を持つ仲間に疑問を感じる騎士は少なくなかった。
その後、オジェは対崩壊の戦場で実力を見せ、功績を立て続けた。彼女を疑う者はいなくなり、その剣も「慈悲の剣」と呼ばれるようになった。
その後、オジェは対崩壊の戦場で実力を見せ、功績を立て続けた。彼女を疑う者はいなくなり、その剣も「慈悲の剣」と呼ばれるようになった。
聖痕の記憶その4
「故郷の様子を見たい」それはオジェが初めてカール大帝に言った願い事だ。
長年戦場にいた騎士たちはよく休憩時間に故郷の話をする。オジェも故郷のことを思い出そうとしたが、あのマーガレットと湖の白鳥以外のものは思い浮かばなかった。それはまるで、いつのまにか故郷の思い出を戦場に落としてしまったかのようだった。
カール大帝は北征の際に、オジェを連れて彼女の故郷を訪れたが、マーガレットも湖の白鳥も何もなかった。彼女の故郷は崩壊に侵食され、廃墟になってしまったのだ。
長年戦場にいた騎士たちはよく休憩時間に故郷の話をする。オジェも故郷のことを思い出そうとしたが、あのマーガレットと湖の白鳥以外のものは思い浮かばなかった。それはまるで、いつのまにか故郷の思い出を戦場に落としてしまったかのようだった。
カール大帝は北征の際に、オジェを連れて彼女の故郷を訪れたが、マーガレットも湖の白鳥も何もなかった。彼女の故郷は崩壊に侵食され、廃墟になってしまったのだ。
聖痕の記憶その5
何年も戦場で活躍したオジェは初めて疲れたと思った。彼女はカール大帝に「残りの人生はかつての故郷を守りたい」と願い、カール大帝はその主張を黙許した。
オジェは人々を率いて故郷の再建に取り掛かった。しかしどれほど頑張っても白鳥は戻ってこなかった。
死ぬ前のオジェに、かつての仲間と一緒に葬るかと聞く人はいたが、彼女はそれを断った。
「私はデンマークの王女だから」そう言った彼女は幼い頃過ごした城に葬られた。
オジェは人々を率いて故郷の再建に取り掛かった。しかしどれほど頑張っても白鳥は戻ってこなかった。
死ぬ前のオジェに、かつての仲間と一緒に葬るかと聞く人はいたが、彼女はそれを断った。
「私はデンマークの王女だから」そう言った彼女は幼い頃過ごした城に葬られた。
성흔 기억 파편.1
“어디에 있든 항상 기억하거라, 너는 영원히 덴마크의 왕녀라는 것을”
이 말은 오지에의 부친이 그녀에게 전한 마지막 말이다. 이후, 오지에는 샤를마뉴 대제를 따라 자신의 고향을 떠났고, 붕괴와 싸웠다. 오지에는 아직도 고향을 떠나던 날, 마가리타 꽃이 만개한 밭과 백조가 유유히 거닐고 있는 호수의 풍경을 희미하게나마 기억하고 있다
이 말은 오지에의 부친이 그녀에게 전한 마지막 말이다. 이후, 오지에는 샤를마뉴 대제를 따라 자신의 고향을 떠났고, 붕괴와 싸웠다. 오지에는 아직도 고향을 떠나던 날, 마가리타 꽃이 만개한 밭과 백조가 유유히 거닐고 있는 호수의 풍경을 희미하게나마 기억하고 있다
성흔 기억 파편.2
샤를 대제가 오지에게 말했다, “손에 가장 잘 맞는 걸 고르거라, 너는 더 귀중한 검을 가질 가치가 있다”.
오지에는 수많은 검이 놓인 보물 창고를 보며 정신이 아득해졌다——창고에 있던 검은 모두 절세의 보검이였지만 그 검의 칼끝에 흐르는 차가운 빛은 차가운 살의만이 느껴졌다. 문득, 그녀는 정령의 속삭임 같은 소리를 들었다. 하지만 소리가 들려온 곳에는 칼날과 칼끝이 없는 플뢰레만이 있을 뿐이었다. 그 검은 호수를 유유히 거니는 백조처럼 어두운 구석에 도도하게 서 있었다.
"그 검의 이름은 카티나, 하지만 역시 다른..."
"카티나... 방금 날 부른 게 너니?"
오지에는 수많은 검이 놓인 보물 창고를 보며 정신이 아득해졌다——창고에 있던 검은 모두 절세의 보검이였지만 그 검의 칼끝에 흐르는 차가운 빛은 차가운 살의만이 느껴졌다. 문득, 그녀는 정령의 속삭임 같은 소리를 들었다. 하지만 소리가 들려온 곳에는 칼날과 칼끝이 없는 플뢰레만이 있을 뿐이었다. 그 검은 호수를 유유히 거니는 백조처럼 어두운 구석에 도도하게 서 있었다.
"그 검의 이름은 카티나, 하지만 역시 다른..."
"카티나... 방금 날 부른 게 너니?"
성흔 기억 파편.3
[자애로운 플뢰레의 기사]는 주변 사람이 오지에를 비웃는 말이었다. 샤를 대제가 직접 그녀를 자신의 12기사 중 한 명으로 임명했지만 기사들은 아직도 플뢰레를 손에 쥐고 싸우는 동료를 걱정했다. 하지만 오지에 본인은 신경 쓰지 않는다, 카티나가 그녀를 선택했고 그녀는 카티나에게 화답했다.
머지않아, 대전쟁이 발발했다. 붕괴에 대항하는 전투에서 플뢰레를 휘두르는 기사는 놀라운 매력과 용맹한 자태로 전쟁을 승리로 이끌었다. 이번 전투의 승리로 주변 사람들은 더이상 용맹한 기사를 의심할 수 없었고, 그녀의 플뢰레 역시 [자애로운 검]이라는 아름다운 이름을 얻었다
머지않아, 대전쟁이 발발했다. 붕괴에 대항하는 전투에서 플뢰레를 휘두르는 기사는 놀라운 매력과 용맹한 자태로 전쟁을 승리로 이끌었다. 이번 전투의 승리로 주변 사람들은 더이상 용맹한 기사를 의심할 수 없었고, 그녀의 플뢰레 역시 [자애로운 검]이라는 아름다운 이름을 얻었다
성흔 기억 파편.4
“저의 고향에 가보고 싶습니다”. 오지에가 샤를 대제에게 꺼낸 첫 번째 부탁이었다.
일년 내내 싸워온 기사들은 휴식 시간에 자신의 고향 이야기를 하곤 한다. 하지만 오지에는 고향을 떠올렸을 때 마가리타 꽃과 호수의 백조 말고는 떠오르는 게 없다는 걸 알았다. 그 사람들과 그 일들은, 언제인지 모르게 전장에 묻혀버리고 말았다.
그래서 샤를 대제는 북벌 때 오지에를 그녀의 고향에 데리고 갔다. 하지만 그곳엔 형형색색의 마가리타 꽃도, 유유히 호수를 거니는 백조도 없었다.
붕괴의 침식으로 기억 속 고향은 이미 폐허가 되어 있었다
일년 내내 싸워온 기사들은 휴식 시간에 자신의 고향 이야기를 하곤 한다. 하지만 오지에는 고향을 떠올렸을 때 마가리타 꽃과 호수의 백조 말고는 떠오르는 게 없다는 걸 알았다. 그 사람들과 그 일들은, 언제인지 모르게 전장에 묻혀버리고 말았다.
그래서 샤를 대제는 북벌 때 오지에를 그녀의 고향에 데리고 갔다. 하지만 그곳엔 형형색색의 마가리타 꽃도, 유유히 호수를 거니는 백조도 없었다.
붕괴의 침식으로 기억 속 고향은 이미 폐허가 되어 있었다
성흔 기억 파편.5
수 년의 전투를 겪은 오지에는 처음으로 지쳤다는 느낌을 받았다. 그녀는 샤를 대제가 자신을 고향에 남겨두길 바랬고, “최소한 며칠이라도 제 고향이었던 이곳을 지키게 해주십시오”라고 했다. 샤를 대제는 이를 허락했다.
오지에의 주도 아래 사람들은 고향을 재건했고, 조금은 이 땅에 ‘집’이라는 느낌이 들게 만들었다. 하지만 호수의 백조만은 다시 돌아오지 않았다.
임종이 다가왔을 때 누군가 자신의 동료 기사들과 함께 묻히고 싶지 않냐고 물었지만 오지에는 거절했다. 그녀는 자신의 어릴 적 살던 성 아래에 묻히고 싶었다.
“나는 영원한 덴마크의 왕녀다”
오지에의 주도 아래 사람들은 고향을 재건했고, 조금은 이 땅에 ‘집’이라는 느낌이 들게 만들었다. 하지만 호수의 백조만은 다시 돌아오지 않았다.
임종이 다가왔을 때 누군가 자신의 동료 기사들과 함께 묻히고 싶지 않냐고 물었지만 오지에는 거절했다. 그녀는 자신의 어릴 적 살던 성 아래에 묻히고 싶었다.
“나는 영원한 덴마크의 왕녀다”
Barrette de Mémoire de Stigmate 1
« Où que tu ailles, n'oublie jamais que tu es la princesse du Danemark. »
Ce sont les derniers mots qu'Ogier a entendus de son père, avant de quitter son pays natal avec Charles le Grand pour combattre le Honkai. Elle se souvient encore que le jour de son départ, le champ était couvert de marguerites, avec des cygnes qui nageaient avec grâce dans le lac.
Ce sont les derniers mots qu'Ogier a entendus de son père, avant de quitter son pays natal avec Charles le Grand pour combattre le Honkai. Elle se souvient encore que le jour de son départ, le champ était couvert de marguerites, avec des cygnes qui nageaient avec grâce dans le lac.
Barrette de Mémoire de Stigmate 2
« Choisis ta préférée. Tu mérites une bonne épée. » Dit Charlemagne à Ogier.
Debout dans cette maison aux trésors remplie d'épées rares, Ogier hésita - toutes les épées ici étaient sans égales, mais les lames semblaient ne raconter que massacres et cruauté. Soudain, elle entendit un murmure doux l'appeler. Elle chercha là, seulement pour trouver une épée sans tranchant. Elle se tenait élégamment dans le coin, comme un cygne dans un lac.
« C'est Curtana. Mais ce n'est pas vraiment... »
« Curtana... c'est toi qui m'appelais. »
Debout dans cette maison aux trésors remplie d'épées rares, Ogier hésita - toutes les épées ici étaient sans égales, mais les lames semblaient ne raconter que massacres et cruauté. Soudain, elle entendit un murmure doux l'appeler. Elle chercha là, seulement pour trouver une épée sans tranchant. Elle se tenait élégamment dans le coin, comme un cygne dans un lac.
« C'est Curtana. Mais ce n'est pas vraiment... »
« Curtana... c'est toi qui m'appelais. »
Barrette de Mémoire de Stigmate 3
« Chevaleresse de la lame émoussée et miséricordieuse », c'est l'épithète que le peuple a donné à Ogier. Bien que Charlemagne ait conféré à Ogier le titre d'un de ses Douze Chevaliers, d'autres chevaliers avaient encore des doutes sur cette camarade armée d'une épée émoussée. Mais Ogier s'en fichait. Elle avait choisi Curtana, tout comme Curtana l'avait choisie.
Une bataille féroce s'engagea alors. Dans cette bataille contre le Honkai, cette Chevaleresse galante balaya le champ de bataille avec son épée émoussée. Plus personne n'osa douter de ce chevalier. Son épée avait aussi gagné un autre nom - l'Épée de la Miséricorde.
Une bataille féroce s'engagea alors. Dans cette bataille contre le Honkai, cette Chevaleresse galante balaya le champ de bataille avec son épée émoussée. Plus personne n'osa douter de ce chevalier. Son épée avait aussi gagné un autre nom - l'Épée de la Miséricorde.
Barrette de Mémoire de Stigmate 4
« Ma ville natale me manque. » Dit Ogier à Charlemagne.
Pour les chevaliers qui s'étaient toujours battus loin de chez eux, ils parlaient de leur ville natale pour se consoler. Mais tout ce dont Ogier se souvenait de sa ville natale était les marguerites dans les champs et les cygnes dans le lac. Ses souvenirs de sa ville natale ont été perdus sur les champs de bataille.
Au cours de leur longue marche vers le nord, Charlemagne ramena Ogier dans sa ville natale. Mais les marguerites et les cygnes avaient tous disparu.
Cette belle terre dans les souvenirs d'Ogier avait été détruite par le Honkai, il y a peut-être longtemps.
Pour les chevaliers qui s'étaient toujours battus loin de chez eux, ils parlaient de leur ville natale pour se consoler. Mais tout ce dont Ogier se souvenait de sa ville natale était les marguerites dans les champs et les cygnes dans le lac. Ses souvenirs de sa ville natale ont été perdus sur les champs de bataille.
Au cours de leur longue marche vers le nord, Charlemagne ramena Ogier dans sa ville natale. Mais les marguerites et les cygnes avaient tous disparu.
Cette belle terre dans les souvenirs d'Ogier avait été détruite par le Honkai, il y a peut-être longtemps.
Barrette de Mémoire de Stigmate 5
Après toutes ces années de combat, Ogier se sentait fatiguée pour la première fois. « Permettez-moi de protéger ma ville natale, au moins dans les derniers jours de ma vie. » Elle supplia. Charlemagne acquiesça.
Ogier conduisit son peuple à reconstruire sa patrie et à ramener la lumière et l'espoir qui avaient été perdus si longtemps. Mais les cygnes ne revinrent jamais.
Sur le lit de mort d'Ogier, le Peuple lui demanda si elle voulait être enterrée avec d'autres chevaliers. Elle refusa. Elle souhaitait être enterrée sous le Château où elle vivait.
« Je suis la princesse du Danemark, comme toujours. »
Ogier conduisit son peuple à reconstruire sa patrie et à ramener la lumière et l'espoir qui avaient été perdus si longtemps. Mais les cygnes ne revinrent jamais.
Sur le lit de mort d'Ogier, le Peuple lui demanda si elle voulait être enterrée avec d'autres chevaliers. Elle refusa. Elle souhaitait être enterrée sous le Château où elle vivait.
« Je suis la princesse du Danemark, comme toujours. »
คลิปความทรงจำสติกมา 1
“ไม่ว่าจะไปที่ใดในอนาคต จงจำไว้ ลูกจะเป็นเจ้าหญิงแห่งเดนมาร์กตลอดไป”
นี่เป็นคำพูดสุดท้ายที่บิดาของ Ogier บอกกับเธอ หลังจากนั้น Ogier ได้ออกจากบ้านเกิดของตัวเองพร้อมกับ Charles the Great และต่อสู้กับฮงไก เธอจำได้เลือนรางว่าวันที่ตัวเองออกจากบ้านเกิดนั้น ในทุ่งเต็มไปด้วยดอกคาโมมายล์ที่บานสะพรั่ง และหงส์ก็กำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเลสาบอย่างสบายใจ
นี่เป็นคำพูดสุดท้ายที่บิดาของ Ogier บอกกับเธอ หลังจากนั้น Ogier ได้ออกจากบ้านเกิดของตัวเองพร้อมกับ Charles the Great และต่อสู้กับฮงไก เธอจำได้เลือนรางว่าวันที่ตัวเองออกจากบ้านเกิดนั้น ในทุ่งเต็มไปด้วยดอกคาโมมายล์ที่บานสะพรั่ง และหงส์ก็กำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเลสาบอย่างสบายใจ
คลิปความทรงจำสติกมา 2
“เลือกอันที่จับถนัดมือที่สุดเถอะ เธอสมควรได้รับดาบดีๆ สักเล่ม” Charlemagne บอกกับ Ogier
เมื่องเห็นคลังสมบัติที่เรียงรายไปด้วยดาบที่มีชื่อเสียงอยู่เบื้องหน้า จึงทำให้ Ogier เกิดความสับสน——ดาบทุกเล่มล้วนแต่เป็นสุดยอดดาบอันล้ำค่า แต่แสงจากไอเย็นบนคมดาบนั้น กลับทำให้รู้สึกแค่จิตสังหารอันเย็นชา ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเรียกที่เหมือนกับเสียงกระซิบ เมื่อเธอหันไปมองทางนั้น ก็เห็นดาบทื่อๆ ซึ่งไร้ความคมอยู่เล่มหนึ่ง มันตั้งตระหง่านอย่างภาคภูมิใจอยู่ในมุมมืด เหมือนกับหงส์ที่ว่ายน้ำในทะเลสาบอย่างสบายใจในวันนั้น
“มันชื่อ Curtana แต่ฉันว่าเธอ...”
“Curtana...เมื่อกี้เจ้าเรียกฉันเหรอ?”
เมื่องเห็นคลังสมบัติที่เรียงรายไปด้วยดาบที่มีชื่อเสียงอยู่เบื้องหน้า จึงทำให้ Ogier เกิดความสับสน——ดาบทุกเล่มล้วนแต่เป็นสุดยอดดาบอันล้ำค่า แต่แสงจากไอเย็นบนคมดาบนั้น กลับทำให้รู้สึกแค่จิตสังหารอันเย็นชา ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเรียกที่เหมือนกับเสียงกระซิบ เมื่อเธอหันไปมองทางนั้น ก็เห็นดาบทื่อๆ ซึ่งไร้ความคมอยู่เล่มหนึ่ง มันตั้งตระหง่านอย่างภาคภูมิใจอยู่ในมุมมืด เหมือนกับหงส์ที่ว่ายน้ำในทะเลสาบอย่างสบายใจในวันนั้น
“มันชื่อ Curtana แต่ฉันว่าเธอ...”
“Curtana...เมื่อกี้เจ้าเรียกฉันเหรอ?”
คลิปความทรงจำสติกมา 3
[อัศวินดาบทื่อผู้เมตตา] ที่คือฉายาที่คนอื่นๆ ล้อเลียน Ogier ถึงแม้เธอจะเป็นหนึ่งในสิบสองอัศวินของ Charlemagne แต่อัศวินบางคนก็ยังข้องใจในตัวเธอ ทว่า Ogier ไม่สนใจเพราะ Curtana เลือกเธอแล้ว และเธอก็สนองต่อความต้องการของ Curtana
ในไม่ช้า สงครามครั้งใหญ่ก็มาถึง ในการต่อสู้กับฮงไกนั้น อัศวินที่ใช้ดาบทื่อๆ ผู้นี้ก็แสดงให้เห็นถึงพลังและความกล้าหาญจนเป็นที่โจษจัน หลังจากได้รับชัยชนะในสงคราม ก็ไม่มีใครสงสัยในตัวของอัศวินผู้นี้อีก แม้กระทั่งดาบทื่อๆ ของเธอก็ยังได้รับสมญานามว่า [ดาบแห่งความเมตตา]
ในไม่ช้า สงครามครั้งใหญ่ก็มาถึง ในการต่อสู้กับฮงไกนั้น อัศวินที่ใช้ดาบทื่อๆ ผู้นี้ก็แสดงให้เห็นถึงพลังและความกล้าหาญจนเป็นที่โจษจัน หลังจากได้รับชัยชนะในสงคราม ก็ไม่มีใครสงสัยในตัวของอัศวินผู้นี้อีก แม้กระทั่งดาบทื่อๆ ของเธอก็ยังได้รับสมญานามว่า [ดาบแห่งความเมตตา]
คลิปความทรงจำสติกมา 4
“อยากกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด” ที่เป็นสิ่งแรกที่ Ogier ขอร้อง Charlemagne
เหล่าอัศวินที่ต่อสู้มาตลอด มักจะพูดถึงบ้านเกิดของตัวเอง แต่เมื่อ Ogier พยายามนึกถึงบ้านเกิดของเธอ เธอถึงพบว่า นอกจากทุ่งดอกคาโมมายล์และหงส์ในทะเลสาบแล้ว เธอจำอย่างอื่นไม่ได้เลย ทั้งผู้คนและเรื่องราวทั้งหมด ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็มิอาจทราบได้
ดังนั้น เมื่อ Charlemagne เดินทางขึ้นเหนือจึงได้พา Ogier ผ่านบ้านเกิดของเธอ แต่ที่นั่นไม่มีทั้งดอกคาโมมายล์และหงส์ในทะเลสาบ
ภายใต้การกัดกร่อนของฮงไก ภาพบ้านเกิดที่อยู่ในความทรงจำ ได้กลายเป็นเมืองร้างไปนานแล้ว
เหล่าอัศวินที่ต่อสู้มาตลอด มักจะพูดถึงบ้านเกิดของตัวเอง แต่เมื่อ Ogier พยายามนึกถึงบ้านเกิดของเธอ เธอถึงพบว่า นอกจากทุ่งดอกคาโมมายล์และหงส์ในทะเลสาบแล้ว เธอจำอย่างอื่นไม่ได้เลย ทั้งผู้คนและเรื่องราวทั้งหมด ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็มิอาจทราบได้
ดังนั้น เมื่อ Charlemagne เดินทางขึ้นเหนือจึงได้พา Ogier ผ่านบ้านเกิดของเธอ แต่ที่นั่นไม่มีทั้งดอกคาโมมายล์และหงส์ในทะเลสาบ
ภายใต้การกัดกร่อนของฮงไก ภาพบ้านเกิดที่อยู่ในความทรงจำ ได้กลายเป็นเมืองร้างไปนานแล้ว
คลิปความทรงจำสติกมา 5
หลังจากผ่านการต่อสู้มาเป็นเวลาหลายปี Ogier รู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยล้าเป็นครั้งแรก เธอหวังว่า Charlemagne จะยอมให้เธออยู่ที่นี่ “อย่างน้อยให้ฉันได้ฉันเวลาที่เหลืออยู่ไม่มาก ปกป้องบ้านเกิดของฉันเถอะ” ซึ่ง Charlemagne ก็อนุญาต
ภายใต้การนำของ Ogier ผู้คนเริ่มสร้างบ้านขึ้นมาใหม่ เพื่อให้ที่ดินแห่งนี้มีความรู้สึกของ “บ้าน” แต่หงส์ในทะเลสาบก็ไม่เคยกลับมาอีก
ในบั้นปลายชีวิต มีคนถาม Ogier ว่าต้องการให้ฝังเธอไว้ด้วยกันกับสหายอัศวินของเธอหรือไม่ แต่ Ogier ปฏิเสธ เธอปรารถนาที่จะให้ตัวเองถูกฝังไว้ภายใต้ปราสาทในวัยเด็ก
“ฉันจะเป็นเจ้าหญิงแห่งเดนมาร์กตลอดไป”
ภายใต้การนำของ Ogier ผู้คนเริ่มสร้างบ้านขึ้นมาใหม่ เพื่อให้ที่ดินแห่งนี้มีความรู้สึกของ “บ้าน” แต่หงส์ในทะเลสาบก็ไม่เคยกลับมาอีก
ในบั้นปลายชีวิต มีคนถาม Ogier ว่าต้องการให้ฝังเธอไว้ด้วยกันกับสหายอัศวินของเธอหรือไม่ แต่ Ogier ปฏิเสธ เธอปรารถนาที่จะให้ตัวเองถูกฝังไว้ภายใต้ปราสาทในวัยเด็ก
“ฉันจะเป็นเจ้าหญิงแห่งเดนมาร์กตลอดไป”
Mảnh Ký Ức Vết Thánh.1
“Cho dù tương lai đi tới đâu vẫn phải nhớ, con mãi mãi là công chúa của Đan Mạch.”
Đây là câu nói cuối cùng cha của Ogier nói với cô. Sau đó Ogier đi theo đại đế Charlemagne rời khỏi quê hương, chinh chiến tại chiến trường Honkai. Cô vẫn còn nhớ, ngày mình rời đi, cánh đồng nở rộ hoa cúc, thiên nga trong hồ cũng nhàn nhã bay lượn.
Đây là câu nói cuối cùng cha của Ogier nói với cô. Sau đó Ogier đi theo đại đế Charlemagne rời khỏi quê hương, chinh chiến tại chiến trường Honkai. Cô vẫn còn nhớ, ngày mình rời đi, cánh đồng nở rộ hoa cúc, thiên nga trong hồ cũng nhàn nhã bay lượn.
Mảnh Ký Ức Vết Thánh.2
“Hãy lựa chọn cái vừa tay con nhất. Con xứng đáng với một thanh kiếm quý hơn.” Đại đế Charle nói với Ogier.
Nhìn kho báu đầy kiếm trước mắt, Ogier có chút mơ hồ——Đó đều là tuyệt thế bảo kiếm, nhưng hàn quang trên mũi kiếm lại khiến người ta cảm nhận sát khí lạnh lẽo. Đột nhiên cô nghe thấy tiếng gọi rất nhỏ. Khi nhìn về hướng đó, cô thấy một thanh kiếm cùn không có ánh sáng. Nó cao ngạo đứng trong góc tối, giống như thiên nga trên mặt hồ hôm đó.
“Nó là Kathina, nhưng ta khuyên ngươi...
“Kathina... Vừa rồi là ngươi gọi ta phải không?”
Nhìn kho báu đầy kiếm trước mắt, Ogier có chút mơ hồ——Đó đều là tuyệt thế bảo kiếm, nhưng hàn quang trên mũi kiếm lại khiến người ta cảm nhận sát khí lạnh lẽo. Đột nhiên cô nghe thấy tiếng gọi rất nhỏ. Khi nhìn về hướng đó, cô thấy một thanh kiếm cùn không có ánh sáng. Nó cao ngạo đứng trong góc tối, giống như thiên nga trên mặt hồ hôm đó.
“Nó là Kathina, nhưng ta khuyên ngươi...
“Kathina... Vừa rồi là ngươi gọi ta phải không?”
Mảnh Ký Ức Vết Thánh.3
「Kỵ sĩ kiếm cùn bi thương」, đây là biệt danh người khác gọi Ogier. Tuy Charle đại đế đích thân phong cô là một trong Thập Nhị Kỵ Sĩ của mình, nhưng có những kỵ sĩ vẫn nghi ngại về người đồng đội tay cầm thanh kiếm cùn này. Bản thân Ogier thì không bận tâm, là Kathina đã lựa chọn cô, cũng là cô đã đáp lại Kathina.
Rất nhanh đã có một trận đại chiến. Trên chiến trường chống lại Honkai, người kỵ sĩ cầm thanh kiếm cùn này thể hiện phách lực và sự dũng mãnh khiến người khác phải kinh ngạc, lập chiến công hiển hách. Trận chiến nhanh chóng kết thúc, người ta không dám nghi ngờ về cô nữa, ngay thanh kiếm cùn của cô cũng được gọi bằng cái tên mĩ miều「Từ Bi Kiếm」.
Rất nhanh đã có một trận đại chiến. Trên chiến trường chống lại Honkai, người kỵ sĩ cầm thanh kiếm cùn này thể hiện phách lực và sự dũng mãnh khiến người khác phải kinh ngạc, lập chiến công hiển hách. Trận chiến nhanh chóng kết thúc, người ta không dám nghi ngờ về cô nữa, ngay thanh kiếm cùn của cô cũng được gọi bằng cái tên mĩ miều「Từ Bi Kiếm」.
Mảnh Ký Ức Vết Thánh.4
“Muốn trở về thăm quê hương.” Đây là khẩn cầu đầu tiên Ogier đưa ra với Charle đại đế.
Các kỵ sĩ thường xuyên chinh chiến, luôn nhớ về quê hương mỗi khi có thời gian rảnh. Nhưng khi Ogier cũng muốn nhớ về quê hương thì cô phát hiện, ngoài cánh đồng hoa cúc và thiên nga trên hồ ra cô không nhớ bất cứ thứ gì nữa. Những con người đó, những sự việc đó, không biết từ bao giờ đã rơi lại ở chiến trường.
Thế là, khi Charle đại đế viễn chinh về phương bắc, đưa Ogier đi qua quê hương cô. Nhưng ở đó không có hoa cúc, cũng không có thiên nga trên hồ.
Với sự xâm chiếm của Honkai, quê hương trong ký ức cô đã thành một toà thành hoang.
Các kỵ sĩ thường xuyên chinh chiến, luôn nhớ về quê hương mỗi khi có thời gian rảnh. Nhưng khi Ogier cũng muốn nhớ về quê hương thì cô phát hiện, ngoài cánh đồng hoa cúc và thiên nga trên hồ ra cô không nhớ bất cứ thứ gì nữa. Những con người đó, những sự việc đó, không biết từ bao giờ đã rơi lại ở chiến trường.
Thế là, khi Charle đại đế viễn chinh về phương bắc, đưa Ogier đi qua quê hương cô. Nhưng ở đó không có hoa cúc, cũng không có thiên nga trên hồ.
Với sự xâm chiếm của Honkai, quê hương trong ký ức cô đã thành một toà thành hoang.
Mảnh Ký Ức Vết Thánh.5
Ogier trải qua nhiều năm chinh chiến, lần đầu tiên cảm thấy mệt mỏi. Cô hy vọng Charle đại đế có thể cho cô ở lại, “Ítt nhất cho ta dùng những ngày tháng ngắn ngủi này bảo vệ quê hương ta”. Charle đại đế ngầm chấp nhận.
Với sự dẫn dắt của Ogier, mọi người bắt đầu xây dựng lại nhà, ít nhiều cũng khiến mảnh đất này có cảm giác của “Gia đình”. Nhưng thiên nga trên hồ thì không trở về nữa.
Trước khi lâm chung, có người hỏi Ogier có muốn được chôn cùng đồng đội không, nhưng Ogier đã từ chối. Cô muốn mình được chôn dưới toà thành tuổi thơ.
“Ta mãi mãi là công chúa của Đan Mạch”
Với sự dẫn dắt của Ogier, mọi người bắt đầu xây dựng lại nhà, ít nhiều cũng khiến mảnh đất này có cảm giác của “Gia đình”. Nhưng thiên nga trên hồ thì không trở về nữa.
Trước khi lâm chung, có người hỏi Ogier có muốn được chôn cùng đồng đội không, nhưng Ogier đã từ chối. Cô muốn mình được chôn dưới toà thành tuổi thơ.
“Ta mãi mãi là công chúa của Đan Mạch”
Stigma-Erinnerung Clip 1
"Wohin du auch gehst, denk immer daran, dass du die Prinzessin von Dänemark bist."
Dies sind die letzten Worte, die Ogier von ihrem Vater hörte, bevor sie ihre Heimat mit Karl dem Großen verließ, um gegen die Honkai zu kämpfen. Sie erinnert sich noch daran, dass an dem Tag, an dem sie ging, das Feld voller Margeriten war und die Schwäne graziös im See schwammen.
Dies sind die letzten Worte, die Ogier von ihrem Vater hörte, bevor sie ihre Heimat mit Karl dem Großen verließ, um gegen die Honkai zu kämpfen. Sie erinnert sich noch daran, dass an dem Tag, an dem sie ging, das Feld voller Margeriten war und die Schwäne graziös im See schwammen.
Stigma-Erinnerung Clip 2
"Wähle deinen Favoriten. Du verdienst ein gutes Schwert." sagte Karl der Große zu Ogier.
Als sie in dieser Schatzkammer voller seltener Schwerter stand, zögerte Ogier. Alle Schwerter waren einzigartig, aber die Klingen schienen nur von Gemetzel und Grausamkeit zu erzählen. Plötzlich hörte sie ein sanftes Flüstern, das nach ihr rief. Sie sah sich um und sah nur ein Schwert ohne Schneide. Es stand elegant in der Ecke, wie ein Schwan im See.
"Es ist Curtana. Aber es ist nicht wirklich ..."
"Curtana ... du bist es, die mich gerufen hat."
Als sie in dieser Schatzkammer voller seltener Schwerter stand, zögerte Ogier. Alle Schwerter waren einzigartig, aber die Klingen schienen nur von Gemetzel und Grausamkeit zu erzählen. Plötzlich hörte sie ein sanftes Flüstern, das nach ihr rief. Sie sah sich um und sah nur ein Schwert ohne Schneide. Es stand elegant in der Ecke, wie ein Schwan im See.
"Es ist Curtana. Aber es ist nicht wirklich ..."
"Curtana ... du bist es, die mich gerufen hat."
Stigma-Erinnerung Clip 3
"Gnädige Stumpfklingenritterin", das war der Beiname, den die Leute Ogier gaben. Trotz der Tatsache, dass Karl der Große Ogier den Titel eines seiner Zwölf Ritter verliehen hatte, hatten andere Ritter noch Zweifel an dieser Kameradin, die ein stumpfes Schwert trug. Aber Ogier war das egal. Sie hat Curtana ausgewählt und Curtana hat sie ausgewählt.
Es folgte eine erbitterte Schlacht. In dieser Schlacht gegen die Honkai fegte diese furchtlose Ritterin mit ihrem stumpfen Schwert über das Schlachtfeld. Niemand wagte es mehr, diese Ritterin anzuzweifeln. Ihr Schwert verdiente sich außerdem einen weiteren Namen – das Schwert der Gnade.
Es folgte eine erbitterte Schlacht. In dieser Schlacht gegen die Honkai fegte diese furchtlose Ritterin mit ihrem stumpfen Schwert über das Schlachtfeld. Niemand wagte es mehr, diese Ritterin anzuzweifeln. Ihr Schwert verdiente sich außerdem einen weiteren Namen – das Schwert der Gnade.
Stigma-Erinnerung Clip 4
"Ich vermisse meine Heimatstadt." Sagte Ogier zu Karl dem Großen.
Für die Ritter, die schon immer weit weg von zu Hause gekämpft haben, sprachen sie zum Trost über ihre Heimatstadt. Aber alles, woran sich Ogier in Bezug auf ihre Heimatstadt erinnern konnte, waren die Margeriten auf dem Feld und die Schwäne auf dem See. Ihre Erinnerungen an ihre Heimatstadt gingen auf den Schlachtfeldern verloren.
Auf ihrem langen Marsch nach Norden nahm Karl der Große Ogier mit in ihre Heimatstadt. Doch die Margeriten und die Schwäne waren verschwunden.
Dieses schöne Land, das Ogier in Erinnerung hatte, wurde von den Honkai zerstört, vielleicht schon vor langer Zeit.
Für die Ritter, die schon immer weit weg von zu Hause gekämpft haben, sprachen sie zum Trost über ihre Heimatstadt. Aber alles, woran sich Ogier in Bezug auf ihre Heimatstadt erinnern konnte, waren die Margeriten auf dem Feld und die Schwäne auf dem See. Ihre Erinnerungen an ihre Heimatstadt gingen auf den Schlachtfeldern verloren.
Auf ihrem langen Marsch nach Norden nahm Karl der Große Ogier mit in ihre Heimatstadt. Doch die Margeriten und die Schwäne waren verschwunden.
Dieses schöne Land, das Ogier in Erinnerung hatte, wurde von den Honkai zerstört, vielleicht schon vor langer Zeit.
Stigma-Erinnerung Clip 5
Nach all diesen Jahren des Kämpfens fühlte sich Ogier zum ersten Mal erschöpft. "Erlaube mir, meine Heimatstadt zu beschützen. Wenigstens für den Rest meines Lebens." Sie flehte. Karl der Große stimmte zu.
Ogier leitete ihre Volk dazu an, ihre Heimat wieder aufzubauen und das Licht und die Hoffnung zurückzubringen, das schon so lange verloren war. Doch die Schwäne kehrten nie zurück.
An Ogiers Sterbebett fragten die Leute sie, ob sie mit anderen Rittern begraben werden will. Sie lehnte ab. Sie wollte unter dem Schloss, in dem sie einst lebte, begraben werden."Ich bin die Prinzessin von Dänemark, wie immer."
Ogier leitete ihre Volk dazu an, ihre Heimat wieder aufzubauen und das Licht und die Hoffnung zurückzubringen, das schon so lange verloren war. Doch die Schwäne kehrten nie zurück.
An Ogiers Sterbebett fragten die Leute sie, ob sie mit anderen Rittern begraben werden will. Sie lehnte ab. Sie wollte unter dem Schloss, in dem sie einst lebte, begraben werden."Ich bin die Prinzessin von Dänemark, wie immer."
Stigma Memory Klip 1
"Ke mana pun kamu pergi di masa depan, ingatlah bahwa kamu akan selalu menjadi Ratu Denmark." Ini adalah kalimat terakhir yang ayah Ogier katakan padanya. Setelah itu, Ogier meninggalkan kampung halamannya dengan Charlemagne untuk bertempur di medan perang. Dia samar-samar ingat hari dia pergi, ladang yang penuh dengan bunga chamomile, dan angsa-angsa di danau yang berenang dengan santai.
Stigma Memory Klip 2
"Pilih favoritmu. Kamu pantas mendapatkan pedang yang bagus." Kata Charlemagne kepada Ogier. Berdiri di rumah harta yang penuh dengan pedang langka itu, Ogier ragu-ragu - semua pedang di sini tak tertandingi, tetapi bilah-bilah itu sepertinya tidak mengatakan apa-apa selain pembantaian dan kekejaman. Tiba-tiba, dia mendengar bisikan lembut memanggilnya. Dia melihat ke sana, hanya untuk menemukan pedang yang tumpul. Pedang itu berdiri dengan elegan di sudut ruangan, seperti angsa di danau. "Itu Curtana. Tapi itu tidak benar-benar ..."
"Curtana ... kaulah yang memanggilku."
"Curtana ... kaulah yang memanggilku."
Stigma Memory Klip 3
"Ksatria Pedang Tumpul Pemaaf", ini adalah julukan yang diberikan orang pada Ogier. Terlepas dari kenyataan bahwa Charlemagne telah memberi Ogier gelar salah satu dari Dua Belas Ksatria, ksatria lain masih ragu tentang kawan ini yang memegang pedang tumpul. Tapi Ogier tidak peduli. Dia telah memilih Curtana, sama seperti Curtana memilihnya. Pertempuran sengit pun datang. Dalam pertempuran melawan Honkai, ksatria gagah ini menyapu medan perang dengan pedangnya yang tumpul. Tidak ada yang berani meragukan ksatria ini lagi. Pedangnya juga mendapatkan nama lain - Pedang Pengampunan.
Stigma Memory Klip 4
"Aku rindu kampung halamanku." Kata Ogier pada Charlemagne.
Untuk para ksatria yang selalu bertempur jauh dari rumah, mereka berbicara tentang kota asal mereka untuk hiburan. Tapi yang bisa diingat oleh Ogier tentang kota kelahirannya adalah bunga di ladang, dan angsa di danau. Ingatannya tentang kampung halamannya hilang di medan perang.
Pada perjalanan panjang mereka ke utara, Charlemagne membawa Ogier kembali ke kota asalnya. Tapi bunga-bunga dan angsa semuanya hilang.
Tanah yang indah di dalam ingatan Ogier telah dirusak oleh Honkai, mungkin sudah lama sekali.
Untuk para ksatria yang selalu bertempur jauh dari rumah, mereka berbicara tentang kota asal mereka untuk hiburan. Tapi yang bisa diingat oleh Ogier tentang kota kelahirannya adalah bunga di ladang, dan angsa di danau. Ingatannya tentang kampung halamannya hilang di medan perang.
Pada perjalanan panjang mereka ke utara, Charlemagne membawa Ogier kembali ke kota asalnya. Tapi bunga-bunga dan angsa semuanya hilang.
Tanah yang indah di dalam ingatan Ogier telah dirusak oleh Honkai, mungkin sudah lama sekali.
Stigma Memory Klip 5
Setelah bertahun-tahun bertarung, Ogier merasa lelah untuk pertama kalinya. "Izinkan aku untuk melindungi kota asalku, setidaknya di hari-hari terakhir hidupku.", dia memohon. Charlemagne menyetujui.
Ogier memimpin orang-orangnya untuk membangun kembali tanah air mereka, dan untuk membawa kembali cahaya dan harapan yang telah hilang begitu lama. Tapi angsa-angsa itu tidak pernah kembali.
Di akhir hidup Ogier, orang-orang bertanya kepadanya apakah dia ingin dikuburkan dengan ksatria lain. Dia menolak. Dia ingin dimakamkan di bawah Istana yang dulu dia tinggali.
"Aku adalah putri Denmark, selamanya."
Ogier memimpin orang-orangnya untuk membangun kembali tanah air mereka, dan untuk membawa kembali cahaya dan harapan yang telah hilang begitu lama. Tapi angsa-angsa itu tidak pernah kembali.
Di akhir hidup Ogier, orang-orang bertanya kepadanya apakah dia ingin dikuburkan dengan ksatria lain. Dia menolak. Dia ingin dimakamkan di bawah Istana yang dulu dia tinggali.
"Aku adalah putri Denmark, selamanya."
Чиби Ожье в Общежитии требует завершения [Заданий для Переезда], чтобы чиби могла оказаться в Общежитии. Миссии будут доступны, как только будет получена какая-либо часть стигматы. Кроме того, активация процесса переезда делает всю информацию из общежития доступной для ознакомления без каких-либо дополнительных затрат.